Yangshuo

Toen we puffend en hijgend in onze wagon op adem kwamen, maakten we kennis met onze coupe-genoten. Coupe is eigenlijk een fout woord, aangzien er deze keer zelfs geen deuropening was, enkel tussenschotten waaraan steeds aan elke kant 3 britsen onder elkaar hangen. Twee oude dametjes onderbraken hun gesprek om eens goed naar ons te kijken en lachten vriendelijk. We waren duidelijk OK bevonden. De dametjes hernamen hun gebabbel, en zijn daar niet meer mee opgehouden tot ze 13 uur later in hun bed kropen. Ondertussen hebben ze drie maal noodles gegeten, vier zakken noten en zaden, gedroogde en gesuikerde kersen, een pak worstjes (voor bij de noodles), twee kippenbillen, en dat alles weggespoeld met liters thee. De voedselzak was toen bijna halfleeg. Omdat wij er duidelijk ondervoed uitzien en nog moeten groeien, moesten ook wij uiteraard flink mee-eten van de nootjes. Van een andere jongen kregen we ook nog eens een pak chips... Dit terwijl we zelf ook twee zakken noten bijhadden. Toen we er twee pinten bijnamen vonden ze dat heel grappig. Die twee dametjes zijn trouwens 's nachts opgestaan om vier uur om nog een portie noodles klaar te maken.

De volgende ochtend namen we snel de bus van Guilin naar Yangshuo. In de bus hadden we voor het eerst te maken met iemand die ons vals geld wou aansmeren. Hij verkocht bustickets, maar kon niet teruggeven op 100. Hij probeerde vervolgens om een ander (vals) briefje terug te geven. Dat hadden we dan oko weer meegemaakt...

Maar nu, Yangshuo! En de voorbije vier dagen waren gewoonweg fantastisch!!!!! We deden iets wat we nog nooit gedaan hadden, en boekten recht vanuit de hostel onze vier dagen vol activiteiten. Dit ook op aanraden van twee koppels (Ad&Anja, Wessel&Fiona) die hier al geweest waren. Onze kamer was ook supermooi. Op het hoogste verdiep van de hostel namen we een dubbele kamer met badkamer en balkon. Hier te midden van het Karstgebergte is dat subliem! maar we waren nog maar net uitgeladen en gedoucht toen we al op weg waren naar onze eerst trip: een tochtje met een heteluchtballon! En dat was gewoon heerlijk en onvergetelijk mooi. Over die pieken glijden op enkele honderden meters hoog, en de boeren en dieren als kleine stipjes zien passeren is geweldig. Dat die beesten eigenlijk doodsbang proberen weg te lopen van dat helse lawaai en nog twee weken zure melk geven, vergeet je even. Wel schrikken is de hitte van die gasbranders. Van rughaar is er bij ons geen sprake meer.
Achteraf hebben we het aperitief genuttigd op het balkon, gevolgd door ons flesje wijn en spaghetti, terwijl we de rode zon achter een piek zagen ondergaan en een gouden, volle maan zagen verschijnen. Een mens zou voor minder een regeringloos, nat en koud land even achter zich laten.
Dag twee gingen we de grotten in. Eerst de silvercave. Die was zeer mooi en groot, maar onwaarschijnlijk toeristisch. De bussen stonden netjes naast elkaar op de parking, de mensen stonden in speciale pretparkhekken aan te schuiven, en de kleurige verlichting in de grot samen met de reclamepanelen en de waterverstuivers in de grot (IDD: reclame IN de grot), waren genoeg om deze pracht toch wel zijn kracht te doen verliezen. We aten met uitzicht op Moonhill, die we de vorige dag uit de lucht hadden gezien. Daarna de Water Cave. Die was minder mooi, maar ook minder druk, en je kon er zwemmen en in een modderbad ploeteren. Hoe vettiger, hoe prettiger, en als volleerde zwijnen doken we de smurrie in. Maar we gingen niet onder. De modder zorgt er immers voor dat je blijft drijven, en dus bijvoorbeeld ook niet op je kont kan gaan zitten, maar enkel drijven, terwijl het maar 50cm diep is. Geweldig. Terwijl ik mij aankleede, stond Eline ondertussen alweer te poseren met enkele Chinese fans, die ons achteraf zelfs nog een lift terug naar het dorp aanboden, samen met een afdruk van de foto van haar met de devote fan. Het was super.
Dag drie zouden we gaan fietsen, maar bepaalde gebeurtenissen op internet hielden ons op. Dat ging dus niet door... In de namiddag stond een boottocht op het programma, naar het landschap dat achterop het 20Yuan briefje staat. Prachtige omgeving, maar de boot gaf ons wel de kriebels. Hoewel de meeste mensen links zaten, helde die nog altijd over naar rechts... Toen we na een stop op de oever (om de plaatselijk economie te steunen) ook nog eens vast bleken te zitten, stond het vertrouwen op een nog lager pitje.
Ondertussen was ik de vorige dag naar de kapper geweest. De kapper (met lang haar en hele lange nagels) had echt zijn best gedaan, maar... tja, hij zal nog nooit blonde krullen tussen zijn schaar gehad hebben, en de stress zal de creativiteit hebben belemmerd. Het leeg een beetje op het old-school jongenskapsel: eerst knippen, dan uitdunnen om het niet te mooi te doen lijken, vervolgens met de tondeuze de nek en de oren. Het was afschuwelijk! Enkel de zware middelen konden dit gedrocht temmen, en dat is na de boottocht dan ook gebeurd. Mijn haar is nu minder dan een cm lang! het is zorgvuldig getrimd met tussenstuk 3. Ik heb mijn haar afgeschoren... Ik wilde dat altijd al eens zien, en nu op vakantie, met die afschuwelijke "Duupjeskop" leek het ideale moment.
Vandaag zijn we kookles gaan volgen. Eerst langs de markt om enkele ingredienten te gaan bekijken. Hier hebben we ook honden gezien!!! Chinezen eten dus echt honden! We zagen hoe een gekookte hond uit de ketel werd gehaald en vervolgens met de bunzenbrander van zijn vacht werd ontdaan. En dat terwijl Eline nog maar net bekomen was van de schattige vetgemeste konijntjes die ze iets daarvoor had gezien. Brrrr
We hadden elk onze wok, mes en schort. Een chinees deed voor, en daarna was het onze beurt. We maakten vijf gerechten, waaronder de lokale "beerfish". Echt subliem, net als de andere 4! En geen paniek, we hebben de recepten!
Nu hebben we net lopen shoppen. Sjakosjesn, want dit dorpje is de nachtmerrie van elk handtassen, kleding en horlogefabrikant. De hele hoofdstraat is vol winkels, afgeladen vol met nepspullen, en dit niet eens verborgen!!! Onbegrijpelijk eigenlijk, maar idereen laat zich hier eens goed gaan. Wel wat slechte ervaringen met verkopers die hun prijzen maar niet willen laten zakken, maar tja...
by the way, Laura. De handtassen zijn in de sjakosj! ;-)
Nu wachten op de sleeperbus naar Hong Kong, waar ons China avontuur zal eindigen. De bus geeft ons nu al kriebels.
heel dikke kussen van ons twee. We missen jullie echt!!!