Post en Pudong

Vandaag wordt een beangstigende dag. We gaan immers het grootste en misschien wel het laatste postpakket opsturen. Een container aan souvenirs, aangevuld met onze fleece truien, thermisch ondergoed en een lange broek gaan huiswaarts. In het warme Zuid-Oost Azie gaan we die immers niet nodig hebben. Maar... dat betekent jammer genoeg dat we zowel duur materiaal (slik) als dierbare spullen in de grijpgrage en plakkerige klauwen van die Chinezen moeten gaan laten, wat ons allerminst gerust stelt. Dat er nog geen enkel ander Chinees pakket uit China is gearriveerd, maakt het er niet beter op. (we wisten dat die er maaaaanden over doen)
We hebben opgezocht wat het zou kosten om dit pakket via een express dienst zoals DHL of FedEx te versturen, maar dat is onbetaalbaar. Was het maar mogelijk om tegen die mensen te zeggen:" December is goed hoor... geen haast, als het maar aankomt". Maar helaas, eenmaal in hun handen is het altijd binnen de 3 dagen in Looi (Tessenderlo), voor een prijs.
We gaan dus ons pakket toch aan de Chinezen toevertrouwen, zij het via vliegtuig nu, omdat het sneller is en het pakket dan minder landen moet passeren.

Ondertussen zal het julli eopgevallen zijn dat we niet meer in Tibet zijn. We zijn dus ook niet opgesloten door het Chinese leger die even de feestvreugde van wat monikken wilden temperen (bedankt paps), geen paniek. We zijn in het geweldige Shanghai, en hebben de voorbije dagen al heel wat kilometers met open mond gewandeld. Hier staan de meest indrukwekkende shopping malls gewoon naast elkaar, en het lijkt alsof ze bj het neerpoten van al die immense torens menig architect gewoon zijn gang hebben laten gaan, wat een bevreemdend effect geeft.

Na de post gaan we naar Pudong, het nieuwe financiele hart van Shanghai, waar men nu naast het vierdehoogste gebouw ter wereld (420M) nu bezig zijn aan een toren die eenmaal klaar nog hoger zal zijn (492m) . Een nieuwe rangschikking is moeilijk omdat er wereldwijd momenteel nogal wat afgebouwd wordt, de Arabieren voorop.

Morgenochtend vertrekken we met de trein naar Guilin (25 uur), waar we onmiddellijk verder zullen trekken naar Yangshuo. Nadat we daar het obligate Karstgebergte gezien en gefotografeerd hebben, gaan we verder naar Hong Kong, waar ons China avontuur zal eindigen, en het kerstshoppen misschien beginnen. Ondertussen zullen jullie nog wel vanalles van ons horen.

PS: Voor zij die na die maanden zich doodgeergerd hebben aan het gebrek aan trema's in onze zinnen: schiet ons niet dood, dat ding is op de Chinese toetsenborden niet te vinden. De nerd en/of taalpurist die de alt -code daarvan kent, mag die altijd meedelen.

PPS: Het lijkt ons dat hoe meer beschaafd je gaat, hoe moeilijker het wordt om een Chinese klojo te vinden die even een dvd voor je kan schrijven. Van in Mongolie tot de meeste achterlijke is het nooit een probleem geweest. In Beijing en Shanghai hebben we al uren gezocht, en hier zelfs nog niks gevonden, tenzij een rot-kodak express waar het eerst niet kon, dan weer wel voor 6 euro (!!!!) en daarna weer niet, waarna ik daar de Lonely Planet ben vergeten waarvoor ik de volgende dag dan weer terug moest... PFFFFF (politiek incorrecte grap volgt), ik zou samen met meer dan een miljard Chinezen Mao, die 30 miljoen spleetogen om zeep heeft geholpen, ook nog tof gaan vinden!

Maar nu: postkantoortijd! Benieuwd wat ze nu voor ons in petto hebben...