Listvianka en Irkutsk

Het is 2 dagen geleden dat we op internet zijn geweest in Litsvianka, ondertussen hebben we het hele kleine dorpje verkend en heel erg veel is er niet te doen.

Having glimpsed Lake Baikal and eaten fresh-smoked Omul fish at the port,
many visitors are left vaguely wondering what to do next.(Lonely PLanet)

Desalnietemin zijn we heel de tijd beziggeweest. We hebben een bergje beklommen waarvan we de top zelfs met een skiliftje hebben bereikt. Omdat we eigenlijk feitelijk te lui waren en geen water bijhadden en gewoon ook omdat het er was en omdat we nog nooit een skilift hebben genomem zonder skikleren of snowboard/skis. Tof dus! De top van de berg bood ons een mooi uitzicht over een stukje Baikalmeer. Later op de dag zijn we met de boot een eindje verderop gevaren naar een 'eiland Bolshie Koty. Er reden geen auto's en de koeien en de paarden liepen vrij rond. Er lagen ook verroeste boten op de keienstrand, de huisjes waren er authentiek en het hele dorp straalde innerlijke rust uit. Terug In Listvianka zochten we een leuk plekje op het strand waar we de typische vis,Omul uit het Baikalmeer kochten, een plaatselijke delicatesse. Er waren 2 varianten de opengesneden, gedroogde en gerookte Omul, te eten met bier en de volledige Omul enkel gerookt te eten met wodka. Beiden waren heerlijk maar onze voorkeur gaat toch naar de eerste, hij is iets krachtiger van smaak! Daarna zijn we naar huis gegaan, ingepakt en maffen!

Vandaag kwam Dmetry, ons plaatselijk contact met het leren vestje en de onafscheidelijke sigarettengeur, ons ophalen om naar Irkutsk te gaan. Onderweg zijn we eerst naar het Taltsy Museum of Wooden Architecture geweest. Dit is een soort Siberisch Bokrijk, zij het zonder figuranten (of toch niet veel). Hier staan enkele blokhutten die van een ander dorpje zijn overgebracht toen het plaats moest ruimen voor een dam. Best interessant, maar niet bruikbaar voor mijn ontwerpen.

Achteraf werden we naar onze verschillende overnachtingsplaatsen gebracht. Die van ons is gewoonweg walgelijk. Het is er vuil en in de keuken zat een muis tussen de stapels ongewassen potten en bestek. Snel weg daar! Daarna zijn we een postkantoor gaan opzoeken. Wat een avontuur!!! Eerst met hand en tand uitleggen dat we een doos wilden voor onze spullen (geen jutten zak), en dan een uur lang formaliteiten: wat erin zit, gewicht per stuk, waarde. Gelukkig had de postbeambte veel geduld en begrip, en was er dame die een Duitse trut vergezelde die Engels sprak. 35 euro heeft deze grap gekost, binnen een maand mag het (traditioneel dichtgenaaide (bravo Eline), gezakte en verzegelde pakket verwacht worden. Daarna naar... hier, een internetcafe waar we ook de rest van de groep weer ontmoeten.

blijf reageren!!! we vinden het geweldig om van jullie te horen. smsjes worden ook steeds geapprecieerd.

kus,
Eline en Frederik